Je wenst het niemand toe. Zit je nét even lekker op dat zonovergoten, Griekse strand je royale vakantievergoeding op te souperen, komt daar ineens een boot vol halfverzopen oorlogsvluchtelingen aangevaren. Je flaneert lekker in je bikini over de boulevard, blijkt dat er net weer zo’n stel Syrische testosteronbommen is ontsnapt uit het lokale vluchtelingenkamp. Sta je net even in dat souvenirwinkeltje vijftig procent van de prijs af te dingen – niet dat je die prullen ergens voor nodig hebt, maar de lokale economie verdient ook wel een steuntje in de rug – tikt er ineens zo’n vies, bedelend oorlogsweesje op je roodverbrande schouder. Allez zeg, dáárvoor heb je potdorie niet eerst twee uur op Schiphol in de rij gestaan! Bij D-reizen begrijpen ze dat maar al te goed. Dat je die getraumatiseerde vluchtelingen en aangestrande lijken elke dag op tv moet zien, is al erg genoeg. En op vakantie hoop...
↧